Ένα καλοκαίρι (πέρασε δε στάθηκε)

Εντάξει, τα κάψαμε όλα (σχεδόν) και δεν αντιδράσαμε, δεχτήκαμε τις ανατιμήσεις άλαλοι -προβάλλοντας μόνο τη μουρμούρα, τις γκρίνιες και τις αντιρρήσεις των συνταξιούχων γιατί οι υπόλοιποι είμαστε τόσο καλοπληρωμένοι που δεν μας αγγίζουν αυτά τα ποταπά θέματα- και περνάμε τις ημέρες μας να ακούμε και να βλέπουμε (σε λίγο και με μυρωδιά για να ικανοποιηθούν όλες οι αισθήσεις μας) όλη αυτή τη σήψη της κοινωνίας στην οποία (έτυχε να) ζούμε. Καμια αντίδραση;
Μπα ε...