writer's block

Μπορείς να το πεις και ντροπή-των-bloggers αυτό εδώ το μαραφέτι αλλά, αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι τυχαίο το μοτάκι "A Non Blog".

Και τότε τι σου ήρθε και ανεβάζεις κείμενα παλιά, μη σου πω παλιοκαιρισμένα θα σκεφτείτε.

Έλα μου ντε.

Θα' χει να κάνει με το παρόν writer's block θαρρώ...

Έτσι κι αλλιώς μόνη μου μιλάω.

Αλλά πάντα μόνη μου δε μιλούσα?

Μούμπλε μούμπλε μούμπλε...

(χρατς χρατς- ξύσιμο κεφαλιού)

Back up files

Σεξ + συναισθηματικό υπόβαθρο – εντάσεις = φίλοι με ειδικά προνόμια (aka fuck buddies). Σύντομα κοντά σας.

Κι όταν λέμε "σύντομα" εννοούμε με το πάτημα ενός κουμπιού. Εκείνου, συγκεκριμένα, στο οποίο έχεις αποθηκεύσει το τηλέφωνό τους στο κινητό σου. Γιατί η κεντρική ουσία των «φίλων» αυτών με τους οποίους αντί να πηγαίνουμε για shopping ή σινεμά, στη λαϊκή ή για γκολφ –όπως τη βρίσκει ο καθένας- δίνουμε ραντεβού σε κρεβάτια και άλλες τοποθεσίες που να ευνοούν τη σεξουαλική συνεύρεση είναι ακριβώς αυτή: ταχύτης, εξυπηρέτηση, αλληλοκατανόηση και ουδεμία δέσμευση, ουδείς προβληματισμός. Κι αν, βρε αδερφέ, είναι αγκαζέ ο άνθρωπος και δεν μπορεί άμεσα να ανταποκριθεί στην επί-κληση κάνεις την καρδιά σου πέτρα, λίγη υπομονή και ανανεώνεις το αόριστο ραντεβού για...αργότερα. Για την οποία –πολύ πιθανή- περίπτωση συμφέρει να διαθέτει έκαστος παραπάνω από ένα, παρεμπιπτόντως.

Δεν πρόλαβε καλά καλά να σβήσει τα 40 της κεράκια η σεξουαλική επανάσταση και βρεθήκαμε να κοιταζόμαστε αποκαμωμένοι, με κάτι πελώρια ερωτηματικά να καταλαμβάνουν τα πρόσωπά μας, αναζητώντας το next best thing. Τα one night stands και το ωμό, ανώνυμο σεξ σερβιρισμένο σε λαδόκολλα ή ασημένια πιατέλα το χορτάσαμε. Την τέχνη του φλερτ την ξεχάσαμε κάπου εκεί στα ταραγμένα 90’s που χάσαμε και τους ρόλους μας. Αφανίστηκαν και τα greek kamakia, από ποιον να ζητήσεις συμβουλή; Το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί που απαιτείται για το χτίσιμο μιας σχέσης μας πέφτει βαρύ. Γεμίσαμε και τα μπαγκάζια μας με απωθημένα και ωδίνες από τις προηγούμενες και που να τρέχεις τώρα φορτωμένος να προλάβεις την επόμενη πτήση με προορισμό «καινούργια αγάπη». Αλλά η αγαμία δεν αρμόζει στην ανατροφή, ούτε στην ιδιοσυγκρασία μας. Είναι, άλλωστε, επιστημονικά αποδεδειγμένο πως κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης ο οργανισμός στήνει το μοριακό του λούνα παρκ βιολογικών διεγερτικών. Ποιος θέλει να λείψει από τη γιορτή;

Το έχετε προσέξει και εσείς όμως, είμαι σίγουρη· ένα βαρύ σύννεφο γκρίνιας πλανιέται από πάνω μας απειλώντας με σφοδρή πτώση, κάπως σαν τον ουρανό στα κεφάλια των κατοίκων του Γαλατικού χωριού. Ένα γενικευμένο -και πολυδιάστατο- παράπονο για τις σχέσεις που όλο και δυσχεραίνουν (από όλους), τους str8 που όλο και λιγοστεύουν (από τις γυναίκες), τις γυναίκες που γίνονται όλο και πιο απαιτητικές (από τους άνδρες). Η σεξουαλική ζωή έχει τα χάλια της. Τους έρωτες δεν τους πουλάνε στα super market και το σεξ έχει καταντήσει περισσότερο να συζητιέται παρά να γίνεται. Χρόνος δεν υπάρχει, διάθεση δεν περισσεύει και ώωωχου, που να τρέχεις τώρα...

Αδηφάγα τέρατα της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας που τα θέλετε όλα και τα θέλετε τώρα, η λύση είναι απλή. Βαθιά υπόκλιση στη gay κουλτούρα που μας δίδαξε πως η συνύπαρξη δύο ανθρώπων μπορεί να λειτουργήσει και σε πλαίσιο πιο ευρύχωρο από αυτό της «πατροπαράδοτης σχέσης». Μπορεί το buddy fucking να απειλεί με ευνουχισμό τα αρσενικά παιδιά –εκ φύσεως A-male- και να ανησυχεί δραματικά τα –εκ πεποιθήσεως σεμνότυφα- κορίτσια που συχνά το θεωρούν πιο τολμηρό ακόμα και από ένα βιαστικό πάρσιμο στις τουαλέτες του bar εξαιτίας της υβριδικής φύσης του (ούτε σκέτο σεξ, ούτε σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς και όρκοι αιώνιας αγάπης και πίστης) αλλά όλα στο μυαλό μας είναι. Ποιος είπε πως αν βαφτίσεις την κατά τα άλλα αρμονική σεξουαλική συνύπαρξη δύο ανθρώπων «σχέση» αποκτάς ταυτόχρονα εχέγγυο ευτυχίας; Να σου τα παρελκόμενα: η κτητικότητα, οι προσδοκίες, οι υποχρεώσεις και οι συμβιβασμοί και έπονται οι ζήλιες, οι απογοητεύσεις και η ασφυξία, σκηνές χωρισμού, κλάματα και δράματα.

Ακολουθώντας το μοτίβο των back up εραστών απαλλάσσεσαι από τις ευθύνες και τα παρατράγουδα μιας σχέσης και διατηρείς την τόσο πολύτιμη ελευθερία σου. Γλιτώνεις και χρόνο από τα προκαταρτικά ήτοι beaute, ψυχολογική προετοιμασία, αναγκαστική κατάποση αλκοόλ, καρφιτσωμένο χαμόγελο στα χείλη και download έξυπνης ατάκας για να προσεγγίσεις το θήραμα εκεί όπου θα βγεις να κυνηγήσεις όταν την πείνα σου πρέπει να χορτάσεις με αμφιβόλου ποιότητας one night stands (αν οι πλανήτες είναι στις σωστές θέσεις για να σου κάτσει και αυτό) και κερδίζεις έξτρα bonus μια τρυφερή αγκαλιά. Το αποτέλεσμα της συνεύρεσης δεδομένο και η διαδικασία απλή: Περάστε, καλώς ορίσατε, να σας τρατάρουμε ένα φοντάν; Η κρεβατοκάμαρα είναι από’ κει. Οι ορμόνες στη θέση τους και η ψυχολογία στην ησυχία της. Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο;

Από τη Μυρόεσσα Μεταξά για το Free (κάποιο μήνα του 2008)

*shy*

Ίσην έχεις προς αγγέλους της ψυχής την καλλονήν. Σωφροσύνην δέ και χάριν απροσποίητον κι αγνήν. Ανθη φύονται και ρόδα είς τα βήματά σου κόρη Βλέμμα έν σου δέ φιλτάτη στέλλει τόν θνητόν στα όρη. Ευλογημένη πάντοτε η μήτηρ πού σ’ εγέννα Λαμπρόν δ’ έστω το μέλλον σου και μειδιών σε σένα. Λόγοι πικροί ουδέποτε τα ώτα σου να πλήξουν Αγνά δέ και ευδαίμονα τα έτη σου να λήξουν.

Ιδέ εις ένα ίασμον τήν συμπαθή μορφήν σου Σύ και εκείνος αδελφήν δυάδα παριστάτε Αυτού το μύρον το γλυκύ στολίζει την ψυχήν σου Βαθέως εν τή όψει σου ή χάρις του πλανάται. Είθ΄ εις ιάσμου άρωμα να ρέη η ζωή σου, Λατρευομένη, πάναγνος, μυρόεσσα, ακμαία Λαμπράν ψυχήν να ενδυθούν οι πόθοι της ψυχής σου, Αγιος νύμφης στέφανος να στέψει σε, ω νέα..

Ωρiων Αθήνα, τη 31 Δεκεμβρίου 1876 Κ.Μ.Π.

Κωστής Παλαμάς

Good Vibrations

Ο πυρετός ήταν στις αρχές του 19^ου αιώνα η πιο συνήθης διαγνωσμένη ασθένεια. Στο αμέσως χαμηλότερο βάθρο, όμως, φιγουράριζε μια κατεξοχήν γυναικεία περίπτωση: η υστερία. Και εγένετο φάρμακο για την καταπολέμησή της. Ο γνωστός- και αγαπητός σε όλους- δονητής.

Στην αρχή, και για εκατοντάδες χρόνια, υπήρχαν οι μαίες. Γυναίκες αποκλειστικά. Οι οποίες φρόντιζαν για τα πάντα και κρατούσαν στα χέρια τους -κυριολεκτικά και μεταφορικά- το γυναικείο σώμα. Σεξουαλικά, γυναικολογικά, αναπαραγωγικά θέματα και ο, τι αφορούσε στο θηλυκό γένος ήταν δική τους υπόθεση και ευθύνη. Κάτι η ανάπτυξη του καπιταλισμού, κάτι η ανδρική επιβολή και η ανδροκρατούμενη κοινωνία μαζί με την εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης, οδήγησαν στην κατάρριψη ορισμένων ταμπού και οι άνδρες επιστήμονες πήραν τον δρόμο που οδηγούσε στην γυναικεία σεξουαλικότητα. Οι μαμές παραμερίστηκαν και ο έλεγχος περιήλθε στους επαΐοντες (άνδρες) ιατρούς. Εντάξει, τους πήρε μερικούς αιώνες ακόμα να το διανύσουν το μονοπάτι αλλά, τουλάχιστον, είχε γίνει η αρχή. Το πόσο λανθασμένες ήταν αρχικά οι ιδέες τους και πόσο ελλιπείς οι γνώσεις της ανθρωπότητας όσον αφορά το γυναικείο σώμα μπορεί να περιγραφεί με πολύ λίγα λόγια.

Τον 19^ο αιώνα, λοιπόν, επικρατούσε η άποψη πως οι γυναίκες δεν μπορούν να βιώσουν την σεξουαλική ολοκλήρωση (οργασμό) άνευ διείσδυσης. Με τέτοιες αντιλήψεις δεν είναι να απορεί κανείς γιατί οι περισσότερες μεσοαστές γυναίκες είχαν παντελώς ανεπαρκή σεξουαλική ζωή, δεν βίωναν σεξουαλική ικανοποίηση και όλο αυτό είχε ως αποτέλεσμα μυριάδες συμπτώματα τα οποία ονομάζονταν «υστερία».

Η υστερία –ως πάθηση- χρονολογείται από τον 5^ο αι. π.Χ. Τα συμπτώματά της ήταν τόσο άφθονα που επέτρεπαν την συγκεκριμένη διάγνωση σχεδόν για κάθε περίπτωση. Νευρικότητα, κατάθλιψη, ακόρεστη σεξουαλική επιθυμία, εντελής έλλειψη σεξουαλικής επιθυμίας, μυϊκοί σπασμοί, κατακράτηση υγρών, ανορεξία, ζαλάδες, αυνανισμός, αϋπνία, έλλειψη κολπικών υγρών, μονομανία, υπερκινητικότητα, ατονία, αυξομειώσεις βάρους, κ.α. πολλά, αυτονόητα σήμερα για γυναίκες οι οποίες αγνοούσαν την σεξουαλική ηδονή. Αναγκαστικά.

Με την πεποίθηση, λοιπόν, πως πυρήνας του γυναικείου σώματος είναι η μήτρα και πως αυτή είναι υπαίτιος για τις περισσότερες γυναικείες ασθένειες, η υστερία, έγινε η δεύτερη πιο διαγνωσμένη πάθηση μετά τον πυρετό και οι επιστήμονες βαυκαλίζονταν πως μοναδική λύση είναι η τεχνητή διείσδυση για την επίτευξη της σεξουαλικής ικανοποίησης. Η τεχνητή (έστω) διείσδυση θα οδηγούσε σε οργασμό, Ο οργασμός θα θεράπευε την πάθηση και ο κόσμος θα ηρεμούσε. Αποφάσισαν να κάνουν τα πάντα για να βρουν την λύση και να απαλλαγούν δια παντός από την διαδεδομένη-και ιδιαζόντως κουραστική- ασθένεια της εποχής.

Πιστοί στο επιστημονικό τους έργο αρχίζουν και χρησιμοποιούν τις πιο παράδοξες τεχνικές. Δονούμενα τραπέζια με παροχή αέρα, υδροκίνητα ντους, κι άλλα δονούμενα τραπέζια, με βενζίνη αυτή τη φορά, τρανταζόμενες καρέκλες, ταλαντευόμενα καθίσματα και άλλα παράξενα και τρομακτικά αντικείμενα παρελαύνουν από τα ιατρεία στην προσπάθεια να βρεθεί μια λύση επιτέλους. Το να προσπαθήσουν οι άνδρες γυναικολόγοι να ερεθίσουν την κλειτορίδα δεν περνούσε ούτε κατά διάνοια από το νου τους αφού, την εποχή εκείνη, το συγκεκριμένο όργανο του γυναικείου σώματος θεωρείτο ασήμαντο, άχρηστο και αμελητέο. Φυσικά τα πράγματα ήταν-καθώς όλοι γνωρίζουμε (ελπίζω)- λιγάκι πιο σύνθετα και περίπλοκα, αλλά, η λανθασμένη αυτή άποψη ήταν ένα καλό έναυσμα για να φτάσουν στην δημιουργία του πρώτου δονητή.

Εργαλείο ιατρικό, λοιπόν, μια εφεύρεση η οποία δημιουργήθηκε με σκοπό την επίλυση προβλημάτων ιατρικής φύσεως και με στόχο να κάνει τον κόσμο μας πιο γαλήνιο. Καταρρίφθηκαν και οι τελευταίες ενοχές σας τώρα που μάθατε πως ξεκίνησε την ζωή του ένα από τα πιο χρήσιμα gadgets της ιστορίας; Ευτυχώς, στα χρόνια που ακολούθησαν από την ανακάλυψή του, διαδόθηκε, εξελίχθηκε και χρησιμοποιήθηκε ποικιλοτρόπως, με παρέα ή όχι, για fun & pleasure ή για να βοηθήσει στην εξέλιξη της ιατρικής…

Αλλά στην αρχή η ποικιλία δεν ήταν δεδομένη, ούτε η διασκέδαση αποτελούσε μια πτυχή της νέας αυτής ανακάλυψης. Από το 1869 που δημιουργήθηκε ο πρώτος δονητής και μέχρι το 1900 η χρήση ήταν αποκλειστικά ιατρική. Ο dr George Taylor πατεντάρισε την πρώτη ατμοκίνητη συσκευή η οποία ήταν αρκετά ακριβή στην υλοποίησή της, περίπλοκη στην χρήση, δυσκίνητη και απευθυνόταν κυρίως σε ινστιτούτα spa και επιστήμονες ιατρούς.

Το 1880 ο Βρετανός Joseph Mortimer Granville έφερε στο προσκήνιο μια νέα ευρεσιτεχνία. Η δική του συσκευή λειτουργούσε με μπαταρίες, η κατασκευή της στοίχιζε πολύ λιγότερο και ήταν πολύ πιο εύχρηστη. Μέχρι το 1900 πάνω από μια ντουζίνα κατασκευαστές ασχολήθηκαν με την παραγωγή δονητών εκμεταλλευόμενοι την ευρεία χρήση του ηλεκτρισμού.

Φυσικά μόνο οι γυναίκες της αστικής τάξης είχαν τις οικονομικές δυνατότητες να απολαμβάνουν τα νέα θεραπευτικά μέσα στα ιατρικά εργαστήρια. Στόχος ήταν «ο ερεθισμός των γυναικείων οργάνων μέχρι να επιτευχθεί ο ζητούμενος παροξυσμός» σύμφωνα με ιατρικά συγγράματα της εποχής.

Με την άφιξη του 20^ου αιώνα και του ηλεκτρισμού, όμως, οι χειροκίνητες συσκευές –παντός είδους– αντικαταστάθηκαν με ηλεκτροδοτούμενες. Πρώτα η ραπτομηχανή, ο ανεμιστήρας, οι τσαγιέρες, οι τοστιέρες και έπειτα…Ο δονητής ξεκίνησε την επική πορεία του στον δρόμο του εμπορίου.

Στοίχιζε από 15$ μέχρι και 200$ (ο επονομαζόμενος Chatanooga, άλλως αποκαλούμενος και Κάντιλακ των δονητών). Όσο περνούσαν τα χρόνια οι δονητές γίνονταν όλο και μικρότεροι και αποκτούσαν παγκόσμια φήμη και απήχηση ως αντικείμενα προορισμένα να προσφέρουν ηδονή και ουχί θεραπεία. Και για να είμεθα σαφέστεροι, έγιναν αντικείμενα τέχνης, καθημερινής χρήσης, αναγκαία και απαραίτητα κι άρχισαν να χαίρουν εκτίμησης από τον κόσμο ολόκληρο.

Στην αρχή της εμπορικής πορείας τους, όμως, προωθούνταν ως «ηλεκτρικές οικιακές συσκευές» σε περιοδικά για το σπίτι όπως το Modern Woman και Woman’s Home Companion. «Ανακουφίζει από τον πόνο. Θεραπεύει τις ασθένειες», «Δημιουργημένο από την γυναίκα που ξέρει τις ανάγκες της γυναίκας» (τω όντι) ήταν μερικά από τα μότο που συνόδευαν τις διαφημιστικές καταχωρήσεις.

Το 1906 η Αμερικάνικη Εταιρεία Δονητών κυκλοφορούσε το εξής flyer: «Ο Δονητής μας μπορεί να χρησιμοποιηθεί άνευ βοήθειας, στην κρεβατοκάμαρα ή το boudoir και να εφοδιάσει κάθε γυναίκα με την αίσθηση της αέναης νιότης». Κι όλα αυτά στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, την δεκαετία του 1910 και 1920. Φυσικά χωρίς φωτογραφίες. Αλλά με την δυνατότητα ταχυδρομικής παραγγελίας!

Κάπου στα μέσα των 20”s οι δονητές ξεκίνησαν τις πρώτες τους εμφανίσεις σε ερωτικές φωτογραφίες και ταινίες και έχασαν σιγά σιγά την αξιοσέβαστη ιδιότητά τους. ενοχοποιήθηκαν, κρύφτηκαν.

Την δεκαετία του 50 τα γυναικεία περιοδικά δημοσίευαν και πάλι διαφημίσεις αλλά τους αποκαλούσαν κατ’ ευφημισμό «μηχανήματα για μασάζ» και τους προσέδιδαν άλλου τύπου ιδιότητες, όπως, π.χ. χρήσιμους για χάσιμο βάρους…

Στις αρχές της δεκαετίας του 60 αναφέρονταν ως «αντικείμενα ομορφιάς», η συζήτηση για το σεξ άρχισε να γίνεται πιο ανοιχτή, έφτασε η σεξουαλική επανάσταση και απελευθέρωση και βρήκαν τον δρόμο τους ως «σεξουαλικά αντικείμενα» ή «βοηθήματα» επιτέλους προς το τέλος της και στην αυγή των 70’s.

Το 1976 εμφανίστηκε η πρώτη έκδοση στα ράφια των βιβλιοπωλείων με θέμα τους δονητές. Το βιβλίο της Joani Blank «Good Vibrations: The Complete Guide To Vibrators»έγινε ανάρπαστο και η ίδια άνοιξε το πρώτο μαγαζί αποκλειστικά με δονητές στην Καλιφόρνια, εγκαινιάζοντας μια ακόμα επανάσταση. Αυτή των δονητών.

Για πολύ καιρό εξακολούθησαν να διαφημίζονται στις πίσω σελίδες των γυναικείων περιοδικών αλλά στοχεύοντας στον αισθησιασμό και την σεξουαλικότητα, χωρίς περιτροπές.

Δεκάδες (εκατοντάδες) σχήματα, μεγέθη, χρώματα και αρώματα, σήμερα, είναι αδύνατο να τους καταμετρήσεις, είναι δύσκολο ακόμα και να τους κατηγοριοποιήσεις σε υποσύνολα. Για να μην επεκταθούμε σε dildo και strap-on, εξίσου διαδεδομένα και απαραίτητα.

Περίπου τόσοι πολλοί πέρασαν από την ιστορία ώσπου να φτάσουμε στο τώρα. Μόνο που σήμερα όλοι ξέρουμε την ακριβή τους χρήση. Κι αν όχι, στο διπλανό fancy ή παρακμιακό κατάστημα μπορούμε να προμηθευτούμε έναν, δύο ή ένα ολόκληρο σετ από αυτούς και να τους μελετήσουμε. Όλο και κάποιος θα ταιριάζει στην περίσταση.

Όλα εξαρτώνται από τον ηλεκτρισμό!

Κάθε δονητής λειτουργεί με ένα μοτεράκι, και το μοτερ αυτό χρειάζεται ενέργεια για να λειτουργήσει. Κι εδώ έχουμε δύο επιλογές: μπαταρία ή πρίζα; οι δεύτεροι είναι μεν πιο ισχυροί και χαρίζουν πιο έντονες συγκινήσεις αλλά το καλώδιο τους κάνει κάπως δύσχρηστους, ειδικά αν δεν τους χρησιμοποιείτε μόνοι σας αλλά με παρέα. Που να μπλέκεσαι σε καλώδια και να κινδυνεύεις από ηλεκτροπληξία. Άσε που χρειάζεται και πρίζα άρα αντενδείκνυται και για outdoor χρήση. Οι κίνδυνοι διευκρινίστηκαν, κατά τα άλλα, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα…Όσον αφορά τους πρώτους, με την απλοποιημένη χρήση με μπαταρίες, εφιστούμε την προσοχή μας στην τοποθέτησή τους. κρίμα να χαλάσει το παιχνίδι και μαζί και το δικό μας παιχνίδι.

Κείμενο: Μυρόεσσα Μεταξά.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Large τον Φεβρουάριο του 2004