Tuesday, June 15, 2010

just moved...


not far far away.
just here.

Monday, June 14, 2010

ποδόσφαιρο, το νέο hip (my ass)


Το 2004, τότε που το «μεγάλο, το ωραίο, το αληθινό» μας είχε χτυπήσει κατακούτελα και ανακαλύπταμε πως είναι να είσαι νικητής, φορούσαμε δάφνινα στεφάνια και το παίζαμε γόηδες οι γκόμενες ανακάλυψαν τη μπάλα, εξαιτίας της νίκης της Εθνικής Ελλάδας στο EURO.

Δύο χρόνια πριν, στο επόμενο EURO μας έπρηξαν ξανά...

Έγραφα, λοιπόν, στο πολύ ενδιαφέρον αθλητικό περιοδική +Sport της Καθημερινής (του οποίου η έκδοση αναστάλθηκε πολύ γρήγορα, όπως των περισσότερων ενδιαφερόντων εντύπων στο μπουρδελάκι που λέγεται Ελλάδα) πόσο ενοχλητικές ήταν. Αφορμή για το κείμενο στάθηκε η ήττα, φυσικά, της Ελλάδας τον Ιούνιο του 2008.

Τώρα που τη θέση της κοτάρας πήραν οι hipsters το θυμήθηκα και το αναπαράγω.

{Και, τώρα που το σκέφτομαι, και τότε Sex & the City είχε και τώρα Sex & the City έχει! Ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν αυτοί οι Αμερικάνοι παραγωγοί!}


Όσο για' μένα...παρέμεινα και θα παραμείνω άμπαλη. Θα εκτιμούσα πάντως πολύ μια μπουμπουζέλα (ναι, με «μπ» είναι το σωστό, τουλάχιστον σύμφωνα με την άποψη των Αφρικανών που κάτι παραπάνω θα ξέρουν από εσάς) αν σας βρίσκεται καμία.


Καλό world cup 2010 και άντε, σύντομα στην ήττα.

________________________________________________________________________



Καληνύχτα και καλή τύχη


Επιτέλους) η Ελλάδα αποκλείστηκε από το EURO και οι ερασιτέχνες φίλαθλοι έσπευσαν στο Sex & the City.


Ανήκω στην κατηγορία εκείνη που ήταν, είναι και θα παραμείνουν «άμπαλοι». Κατευθείαν στην πυρά, θα σκεφτείτε. Κακώς. Τουλάχιστον παραμένω σταθερή στην άποψή μου σύμφωνα με την οποία μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε ένα ποδοσφαιρικό ματς βρίσκω στο να παγώνω την εικόνα (με τη βοήθεια της τεχνολογίας και του τηλεκοντρόλ) και ενώνοντας τις μικροσκοπικές χρωματιστές κουκίδες (aka παίκτες) νοητά να δημιουργώ μαγικές εικόνες με φόντο το γρασιδί ντεκόρ. Το πυροτέχνημα (κυριολεκτικά) που προσγειώθηκε στην κόμη μου το 2004 καθώς σύσσωμη η Ελλάς πανηγύριζε σε ταράτσες, σοκάκια, λόφους, λιμάνια, πλατείες, δρόμους, τουαλέτες, όπου στο καλό βρισκόταν καθείς Έλλην υπήκοος, τη νίκη της Εθνικής ομάδας δεν με ταρακούνησε διόλου. Ούτε και τα ελληνικά σημαιάκια παντός τύπου που έγιναν fashion trend ξάφνου φιγουράροντας σε κούτελα, οπίσθια, κεραίες αυτοκινήτων, σεμεδάκια και παν επιστητό προσδίδοντας μια έξτρα εσάνς νεοέθνικ κιτσιάς. Αντιθέτως ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό μέχρι τούδε άσχετων χρίστηκε «φανατικός οπαδός» και εναγωνίως περίμενε την εμφάνιση των διεθνών μας στο φετινό EURO. Κυρίες κάθε ηλικίας, με αμφίεση (που είναι και το κεντρικό ζητούμενο) γαλανόλευκη, στρογγυλοκάθισαν σε καναπέδες και σκαμπό στα απανταχού σαλόνια, bar, café που πρόβαλαν τους αγώνες εκφράζοντας άποψη για offside, κίτρινες κάρτες και διαιτητές με χάρη αυθεντίας. Θιασώτες του φετινού gay parade της Αθήνας πνίγηκαν στο δίλημμα πλατεία Κλαυθμώνος ή Ελβετία –Τσεχία. Emo αγόρια και κορίτσια διέσχισαν το δρόμο εγκαταλείποντας τα σκαλάκια της πλατείας Συντάγματος και έσπευσαν στις απέναντι γιγαντοοθόνες. Και οι χρόνιοι οπαδοί του αθλήματος παραγκωνίστηκαν από τους νεοσύστατους φαν. Και τώρα που η Ελλάδα αποκλείστηκε; Τι θα απογίνουμε χωρίς βαρβάρους; Θα ταλανίσουμε για λίγο καιρό τα αυτιά μας με αναλύσεις και ένα σωρό θεωρίες για την αποτυχία μας, θα κατηγορήσουμε τα εθνικά συμφέροντα που ευνοούν τη Ρωσία (όχι μόνο στο EURO αλλά και στη Eurovision που φάγαμε τη σκόνη της επίσης), θα στήσουμε στην πυρά τους πρωτοκλασάτους παίκτες της Εθνικής Ελλάδος και μόλις ξεθυμάνουμε θα επιστρέψει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Στα κομμωτήρια, τις ρομαντικές κομεντί, το Γκαζοχώρι, όπου ανήκει τέλοσπάντων ο καθένας αφήνοντας τους «παλιούς» να παρακολουθήσουν τη συνέχεια ανενόχλητοι. Άντε, με εξαίρεση τη γυναικεία γκρίνια γι αυτό το ΣΚ που αντί να πλατσουρίζουν στις παραλίες κοντινών νησιών κατσικώθηκαν στην Αθήνα για τον τελικό. Και εις ανώτερα. Μέχρι την επόμενη μαζική υστερία.


Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό +Sport της Καθημερινής τον Ιούνιο του 2008, από τη Μυρόεσσα Μεταξά



Labels: , , , , , , ,

Tuesday, May 04, 2010

yo!




κρίμα που πέρασαν οι Απόκριες.
θα χρησιμοποιούσαμε τη μαυρίλα γύρω μας αντί για φούμο, θα ντυνόμασταν ράπερς και θα καταγγείλαμε τα καθέκαστα. yo!


Labels: ,

Sunday, May 02, 2010

Just a little blood


Είναι τα αγαπημένα μου βαμπιράκια οι νέοι μας σωτήρες?

Labels: ,

Friday, April 30, 2010

Η Μικρή Γοργόνα


Σκέψη Α: ο ΓΑΠ είναι μέγας θαυμαστής του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και θέλησε να τον ξεπεράσει σε φήμη και δόξα, να διηγηθεί και εκείνος τόσο όμορφα παραμύθια. Hint της επιθυμίας του αυτής η προεκλογική διακήρυξη πως υπό τη δική του ηγεσία θα γίνει η Ελλάδα η Δανία του Νότου.

Σκέψη Β: ο ΓΑΠ ποτέ δεν υποστήριξε πως η ελληνική γλώσσα είναι το φόρτε του. Όταν είπε πως θα γίνουμε Δ(ανία) Τ(ου) Ν(ότου) απλώς μπερδεύτηκε ο άνθρωπος με το Δ(ιεθνές) Ν(ομισματικό) Τ(αμείο) και ξεστόμισε λάθος ακρώνυμο. Μικρό το κακό. Την υπόσχεσή του την κράτησε.

Σκέψη Γ: μήπως αν μελετήσουμε το οικονομικό/ συνταξιοδοτικό/ ασφαλιστικό /μισθολογικό σύστημα της Δανίας ανακαλύψουμε πως προσομοιάζει με αυτό που πρόκειται να εφαρμοστεί εδώ και τον έχουμε παρεξηγήσει τον άνθρωπο;

[με μια πρόχειρη ματιά, πάντως, ο κατώτερος μισθός στη Δανία -όπου δεν υπάρχει νόμος που να τον καθορίζει αλλά είναι υπό διαπραγμάτευση ανάμεσα στα σωματεία και τις επιχειρήσεις- είναι γύρω στα 540 € / εβδομάδα]

υ.γ. Η εικόνα είναι από το Nyhavn της Κοπεγχάγης. Για να μην μπερδευτείτε, λέω...


Labels: , , , ,

Monday, March 22, 2010

writer's block


Μπορείς να το πεις και ντροπή-των-bloggers αυτό εδώ το μαραφέτι αλλά, αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι τυχαίο το μοτάκι "A Non Blog".
Και τότε τι σου ήρθε και ανεβάζεις κείμενα παλιά, μη σου πω παλιοκαιρισμένα θα σκεφτείτε.
Έλα μου ντε.
Θα' χει να κάνει με το παρόν writer's block θαρρώ...
Έτσι κι αλλιώς μόνη μου μιλάω.
Αλλά πάντα μόνη μου δε μιλούσα?
Μούμπλε μούμπλε μούμπλε...
(χρατς χρατς- ξύσιμο κεφαλιού)

Labels:

Saturday, March 20, 2010

Back up files

Σεξ + συναισθηματικό υπόβαθρο – εντάσεις = φίλοι με ειδικά προνόμια (aka fuck buddies). Σύντομα κοντά σας.


Κι όταν λέμε "σύντομα" εννοούμε με το πάτημα ενός κουμπιού. Εκείνου, συγκεκριμένα, στο οποίο έχεις αποθηκεύσει το τηλέφωνό τους στο κινητό σου. Γιατί η κεντρική ουσία των «φίλων» αυτών με τους οποίους αντί να πηγαίνουμε για shopping ή σινεμά, στη λαϊκή ή για γκολφ –όπως τη βρίσκει ο καθένας- δίνουμε ραντεβού σε κρεβάτια και άλλες τοποθεσίες που να ευνοούν τη σεξουαλική συνεύρεση είναι ακριβώς αυτή: ταχύτης, εξυπηρέτηση, αλληλοκατανόηση και ουδεμία δέσμευση, ουδείς προβληματισμός. Κι αν, βρε αδερφέ, είναι αγκαζέ ο άνθρωπος και δεν μπορεί άμεσα να ανταποκριθεί στην επί-κληση κάνεις την καρδιά σου πέτρα, λίγη υπομονή και ανανεώνεις το αόριστο ραντεβού για...αργότερα. Για την οποία –πολύ πιθανή- περίπτωση συμφέρει να διαθέτει έκαστος παραπάνω από ένα, παρεμπιπτόντως.


Δεν πρόλαβε καλά καλά να σβήσει τα 40 της κεράκια η σεξουαλική επανάσταση και βρεθήκαμε να κοιταζόμαστε αποκαμωμένοι, με κάτι πελώρια ερωτηματικά να καταλαμβάνουν τα πρόσωπά μας, αναζητώντας το next best thing. Τα one night stands και το ωμό, ανώνυμο σεξ σερβιρισμένο σε λαδόκολλα ή ασημένια πιατέλα το χορτάσαμε. Την τέχνη του φλερτ την ξεχάσαμε κάπου εκεί στα ταραγμένα 90’s που χάσαμε και τους ρόλους μας. Αφανίστηκαν και τα greek kamakia, από ποιον να ζητήσεις συμβουλή; Το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί που απαιτείται για το χτίσιμο μιας σχέσης μας πέφτει βαρύ. Γεμίσαμε και τα μπαγκάζια μας με απωθημένα και ωδίνες από τις προηγούμενες και που να τρέχεις τώρα φορτωμένος να προλάβεις την επόμενη πτήση με προορισμό «καινούργια αγάπη». Αλλά η αγαμία δεν αρμόζει στην ανατροφή, ούτε στην ιδιοσυγκρασία μας. Είναι, άλλωστε, επιστημονικά αποδεδειγμένο πως κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης ο οργανισμός στήνει το μοριακό του λούνα παρκ βιολογικών διεγερτικών. Ποιος θέλει να λείψει από τη γιορτή;


Το έχετε προσέξει και εσείς όμως, είμαι σίγουρη· ένα βαρύ σύννεφο γκρίνιας πλανιέται από πάνω μας απειλώντας με σφοδρή πτώση, κάπως σαν τον ουρανό στα κεφάλια των κατοίκων του Γαλατικού χωριού. Ένα γενικευμένο -και πολυδιάστατο- παράπονο για τις σχέσεις που όλο και δυσχεραίνουν (από όλους), τους str8 που όλο και λιγοστεύουν (από τις γυναίκες), τις γυναίκες που γίνονται όλο και πιο απαιτητικές (από τους άνδρες). Η σεξουαλική ζωή έχει τα χάλια της. Τους έρωτες δεν τους πουλάνε στα super market και το σεξ έχει καταντήσει περισσότερο να συζητιέται παρά να γίνεται. Χρόνος δεν υπάρχει, διάθεση δεν περισσεύει και ώωωχου, που να τρέχεις τώρα...


Αδηφάγα τέρατα της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας που τα θέλετε όλα και τα θέλετε τώρα, η λύση είναι απλή. Βαθιά υπόκλιση στη gay κουλτούρα που μας δίδαξε πως η συνύπαρξη δύο ανθρώπων μπορεί να λειτουργήσει και σε πλαίσιο πιο ευρύχωρο από αυτό της «πατροπαράδοτης σχέσης». Μπορεί το buddy fucking να απειλεί με ευνουχισμό τα αρσενικά παιδιά –εκ φύσεως A-male- και να ανησυχεί δραματικά τα –εκ πεποιθήσεως σεμνότυφα- κορίτσια που συχνά το θεωρούν πιο τολμηρό ακόμα και από ένα βιαστικό πάρσιμο στις τουαλέτες του bar εξαιτίας της υβριδικής φύσης του (ούτε σκέτο σεξ, ούτε σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς και όρκοι αιώνιας αγάπης και πίστης) αλλά όλα στο μυαλό μας είναι. Ποιος είπε πως αν βαφτίσεις την κατά τα άλλα αρμονική σεξουαλική συνύπαρξη δύο ανθρώπων «σχέση» αποκτάς ταυτόχρονα εχέγγυο ευτυχίας; Να σου τα παρελκόμενα: η κτητικότητα, οι προσδοκίες, οι υποχρεώσεις και οι συμβιβασμοί και έπονται οι ζήλιες, οι απογοητεύσεις και η ασφυξία, σκηνές χωρισμού, κλάματα και δράματα.


Ακολουθώντας το μοτίβο των back up εραστών απαλλάσσεσαι από τις ευθύνες και τα παρατράγουδα μιας σχέσης και διατηρείς την τόσο πολύτιμη ελευθερία σου. Γλιτώνεις και χρόνο από τα προκαταρτικά ήτοι beaute, ψυχολογική προετοιμασία, αναγκαστική κατάποση αλκοόλ, καρφιτσωμένο χαμόγελο στα χείλη και download έξυπνης ατάκας για να προσεγγίσεις το θήραμα εκεί όπου θα βγεις να κυνηγήσεις όταν την πείνα σου πρέπει να χορτάσεις με αμφιβόλου ποιότητας one night stands (αν οι πλανήτες είναι στις σωστές θέσεις για να σου κάτσει και αυτό) και κερδίζεις έξτρα bonus μια τρυφερή αγκαλιά. Το αποτέλεσμα της συνεύρεσης δεδομένο και η διαδικασία απλή: Περάστε, καλώς ορίσατε, να σας τρατάρουμε ένα φοντάν; Η κρεβατοκάμαρα είναι από’ κει. Οι ορμόνες στη θέση τους και η ψυχολογία στην ησυχία της. Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο;


Από τη Μυρόεσσα Μεταξά για το Free (κάποιο μήνα του 2008)


Labels: , ,