Spring all over your face
Κοίταζα τα λουλουδάκια που άνθιζαν εκεί στο Ιόνιο και σκεφτόμουν: που θα μου πάει, θα ανθίσω και εγώ.
Αλλά μετά ήρθε και με βρήκε η επέλαση των Ούνων, η κάθοδος των μυρίων, η επιστροφή στο κλινόν άστυ (ταυτόχρονα όλοι όμως, να μην ξεχνιόμαστε) και την ξέχασα την Άνοιξη και τα λουλούδια.
Μαράζωσα προσπαθώντας να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά και να φτάσω αρτιμελής στο χωριό μου (την Αθήνα δηλαδή) μαζί με τους υπόλοιπους μετοίκους/κατοίκους της...
Το μόνο που με σώζει είναι πως πριν χρειαστεί να προσαρμοστώ στην Άνοιξη και τα συμπαραμαρτούντα της -που δεν είναι και από τις αγαπημένες μου εποχές του χρόνου ομολογουμένως- θα κάνω μια βόλτα σε πιο υγρά και μουντά κλίματα.
Φυγόπονη.